Arthur & Lucas Jussen en Yellow Lounge

Toevallig zag ik een stukje van de Sinterklaas uitzending van Paul de Leeuw, afgelopen zaterdag. Daarin traden onder andere de broers Arthur en Lucas Jussen op.

[youtube] http://www.youtube.com/watch?v=fQqUmj15AuY[/youtube]

Lucas speelde Abschied van Robert Schumann (uit Waldszenen op. 82), ter nagedachtenis aan een recent overleden vriend. Het is ook een beetje ‘abschied’ van Nederland want hij gaat volgend jaar in de VS studeren bij Menahem Pressler; gelukkig komt hij wel regelmatig terug naar Nederland. Op hun websites is al deze informatie ook te lezen, en daar vond ik ook een leuke uitzending van DWDD, met daarin fragmenten van het Beaux Arts Trio en een masterclass van Isaac Stern:
http://omroep.vara.nl/media/81474
In de uitzending ook een fragment van Jaap van Zweden die zegt dat er in New York wel tweehonderd van dit soort talenten rondlopen. Ik deel deze mening niet. Zeker, zullen er tweehonderd of misschien wel meer pianisten in New York rondlopen die ontzettend goed kunnen pianospelen, maar wat Arthur en Lucas zo bijzonder maakt is dat ze spelen vanuit emotie. Lucas zegt dit zelf ook in de uitzending, bijna een beetje verontschuldigend van “we doen maar wat”, maar juist die emotie is waar het om en over gaat in muziek. Ik hoop dus van harte dat ze juist niet zo gaan spelen als die honderden andere pianisten, maar het pure spel behouden wat zo kenmerkend is, en waardoor ze die ‘kansen’ hebben gekregen.
http://arthurjussen.nl/
http://www.lucasjussen.nl/

Als je het filmpje hebt bekeken snap je ook het begrip Yellow Lounge hierboven… Naar een idee van Deutsche Gramophon, als club opgezet maar dan voor klassieke muziek, als eerste opgezet in Berlijn. Zie ook de websites voor meer informatie
http://www.yellowlounge.de/
http://yellowlounge.nl/
Mijn eerste indruk is dat ik moeite zou hebben om me daar te ontspannen: dj’s mixen alles met het label klassiek door elkaar. Voor mij een soort continue muziek-kwis waarbij de fragmenten elkaar zo snel opvolgen dat je steeds net te laat bent met raden wat het is – een fragment uit een Wagner opera, maar welke? – en dan komt Mozart voorbij, of Shostakovich, of ….
Maar ik ga gewoon een keer kijken en luisteren. Voor wat betreft het kijken: dat is wat het zeker meer doet dan een traditioneel concert: appelleren aan behoefte aan visuele afwisseling.
In Rotterdam is er trouwens iets vergelijkbaars in de Doelen, de Classic Club Night: http://www.classiclab.nl/hetlab/classic-club-night